Nog even licht erop en een drager, en dan is-ie klaar, onze Tarmac Speeder. Hij is een ode aan de sportfietsen uit onze jeugd (de “wat rijpere jongeren-generatie”), een ode aan de fietsenbouwers die nog geen verre-oosten-productie tot hun beschikking hadden én (laten we eerlijk zijn) een ode aan onze jeugd-dromen en jeugdzonden (die we helaas te weinig gemaakt hebben). Kijk naar het resultaat; een prachtig stukje nostalgie, bedoeld om met een paar schone onderbroeken naar München te knallen, maar dan wel één die niet om een kleintje vervaard is; snel genoeg om op de weg om aan te kunnen klampen bij een groepje (steeds wanhopiger wordende) carbon-racertjes en taai genoeg om lichte MTB-trails aan te kunnen.

Komende paasdagen hebben we in het Heuvelpark (te Dongen) weer open dagen. Je bent dus van harte welkom om eens bij onze fietsen te komen neuzen – en gezellig bij te kletsen -, maar ook om de meubels, schilderijen en andere kunstwerken van de overige ondernemers te komen bekijken (We zijn open van 10 tot 5).
Oja, als het nog op tijd lukt, staat ook het eerste proef-exemplaar van de nieuwe Brabis Speeder bij ons in de schijnwerpers. Het is een lichte tourfiets die van lange, snelle tochten houdt. De speeder maakt een “klassieke, retro” indruk, maar is natuurlijk van alle moderne gemakken voorzien.

Terwijl de pedalen van de eerste drie geleverde Pelgrims al de nodige omwentelingen aan ’t maken zijn, zijn de volgende drie “in de maak”. Eind april, begin mei worden ze afgeleverd. (Kleuren: mat-zwart en mat-blauw).

Afgelopen donderdag (19 maart) is de eerste Brabis Pelgrim (uit ’n serie van 15 stuks) geleverd aan zijn nieuwe “bazin” Dini. Over enkele weken vertrekt Dini met haar mat-zwarte Pelgrim richting Rome. Mat-zwart mag dan “low-profile” zijn, het totaalplaatje is dat zeker niet.

Thuis heeft-ie alles; een mooi huis of appartement, centrale verwarming, douche en/of bad, comfortabele woon- en slaapkamer, een keuken met alles erop en eraan, en genoeg techniek om de wereld vanuit de luie stoel te kunnen bekijken en te beluisteren. Toch wil hij wég, en dan niet in zijn comfortabele auto,  maar op de fiets. De wijde wereld in; een wijde wereld die op de fiets al nét buiten de voordeur begint.

 Het lijkt een raadsel waarom, maar het zit gewoon in onze genen: de wens om de wereld te verkennen en de noodzaak om daarbij onze fysiek te gebruiken. Dat kán uitstekend lopend, maar gaat in onze ogen nog een beetje beter op de fiets, die heel efficient gebruik maakt van onze spierkracht en ondertussen ook nog als “pakezel” dient. Fietsend doe je naast nieuwe indrukken – en een betere gezondheid – vaak ook nieuwe kennissen op, meestal gelijkgestemden op de fiets. Die gelijkgestemden zijn niet alleen jongens, maar gelukkig steeds vaker ook meisjes. Het voortbestaan van de mensheid wordt hierdoor nog niet verzekerd, maar komt wél een stukje dichterbij.

Ondanks alle nieuwe zadels in allerlei vormen en materialen, en alle kennis die er momenteel beschikbaar is, blijken toch veel fietsers last te hebben van zadelpijn. Terwijl de meeste fietsers al geholpen zijn met het advies de druk (steun) dáár te brengen waar hij hoort, namelijk bij de zitbotjes, blijven er toch een aantal over voor wie de remedie niet zo eenvoudig te vinden is. Vooral voor de fietsers die nooit last hebben gehad en waarbij “alles exact hetzelfde is gebleven” (zeggen zij zelf) is het onbegrijpelijk dat ze nu plotseling wél zadelpijn krijgen. Los van het gegeven dat er voor de meeste dingen altijd wel een eerste keer is, vergeten zij dan dat alles om hen heen dan wel hetzelfde is (of lijkt) te zijn gebleven, maar dat ze ondertussen zelf wel veranderd zijn én dat zij mogelijk óók anders zijn gaan fietsen. Meestal wat rustiger, langzamer, waardoor ze een “zwaardere zit” hebben gekregen en een “zwaardere zit” levert een veel grotere kans op zadelpijn op. (Foto: Kampeerwijzer)

Retroshifters zijn dropbar-remgrepen waarop shifters gemonteerd zijn. Ze komen uit de VS en of je ze mooi vindt is een kwestie van smaak. Ze zijn in ieder geval bijzonder netjes afgewerkt en de techniek is beproefd en bewezen: de remhendels zelf zijn Tektro’s en op de (rode of zwarte) adapter zitten down-tube of bar-endshifters gemonteerd. De bedoeling is duidelijk; als je bovenop “on the hoods” rijdt kun je én remmen én schakelen, desnoods tegelijk.                                                                                                                                                               Ze zijn bedacht als  “modderproof” shifters voor de cyclecross, maar wat goed is voor “raggen door de bagger” zou best óók eens goed kunnen zijn voor ons vakantiefietsers.  En werkt het? Jawel! Werkt het net zo “lekker” als down-tube of bar-end shifters? Wederom jawel! Negatieve punten? Jawel: A.  Nét zoals bar-end shifters zitten ze aan de buitenkant van het stuur en de buitenkant is altijd wat gevoeliger voor beschadiging dan veilig binnenin (midden op het stuur of op de down-tube).  B. Je hebt weer een paar extra kabels buiten je stuurlint lopen.      Ik heb ze zelf  de afgelopen maanden getest en ben best van de Retroshifters gecharmeerd: ze schakelen en remmen goed (belangrijk), ik vind ze stoer (onbelangrijk), ze zijn heel eenvoudig van constructie en degelijk (belangrijk), en – oeaa – ik vind ze zelfs zo mooi dat ik bang ben voor het eerste krasje  (totaal onbelangrijk). Het feit dat je, als je wilt schakelen, je handen op één plaats moet hebben (namelijk bovenop de remgrepen) is een “probleem” dat voor alle soorten shifters geldt: als je handen niet bij de shifters zijn, zul je ze er naar toe moeten brengen. Voor de volledigheid: Ik heb de V-versie op mijn fiets getest (voor V-brakes), maar ze zijn er uiteraard ook voor andere remmen. Kijk voor versies en prijzen op www.bikeontour.nl

Eerst kijken of ’t werkt…