Een paar weken terug bij ons gebouwd door een avontuurlijke jongedame: een Ogre ala Brabis, met alles erop en eraan. Onder andere: Avid BB7 S (schijfremmen), Rohloff (14 speed versnellingsnaaf) en Son (naafdynamo) in handgebouwde wielset, B&M lights + USB charger, Tubus v+a (dragers). Wat gaan ze doen (berijdster en stalen ros)? The great Divide! Foto’s volgen!

Het heeft even geduurd, maar dankzij de noeste arbeid van “mijn Domein” doet m’n word press t weer! Ik heb wat in te halen, dus!

En dan zit zijn werk erop en kan Wouter met z’n Troll eindelijk echt de “weide” wereld in. Ze hebben er duidelijk zin in. Wouters commentaar op zijn fiets: “hij rijdt als een droom”.

Afgelopen zomer zijn er bij ons in “workshop-style” weer een aantal mooie Surly’s door onze klanten zelf samengesteld en vervolgens opgebouwd. Blije, trotse gezichten stralen ons dan ook op de plaatjes tegemoet. En terecht: het zijn prachtfietsen geworden die klaar staan voor uitdagende tochten door oa Nieuw-Zeeland, Amerika, Azië en Europa, en het zijn nu natuurlijk de “baasjes” van die fietsen die staan te trappelen om aan die grote avonturen te beginnen. Namens ons complete team (me, myself and I): geniet ervan jongens (waarvan tegenwoordig de helft meisje) !                                                                                                        

Dag Lex,

Bedankt voor je reactie. Helaas ben ik even niet in Dongen. Ik heb dit weekend twee nieuwe fietsen met klanten opgebouwd, en zit nu te wachten tot een weer enkele nieuwe frames richting Europa komen, maar dat kon volgens de importeur nog wel even duren. Verplichte (fiets)vakantietijd dus – en da’s ook niet slecht.

Overigens mag ik je niet veel meer kunnen leren over comfort en snelheid. Een Travelmaster is een prima fiets en als het goed is heb je voor je je fiets kocht en hem configureerde eerst je gewenste geometrie vastgesteld (plus je fietsdoelen natuurlijk, want een TRAVELmaster koop je niet om te racen of te MTB-en, om maar eens een paar zijstraatjes te noemen.) Die geometrie is vastgesteld aan de hand van je lichaamsmaten en het functioneren (de houding en bewegingen tijdens het fietsen) van je lichaam, wat het best af te lezen is op een pasfiets (je echte fiets zou nog beter zijn, maar die moet op dat moment nog gekocht/gebouwd worden).

Tijdens die “pastest “heb je afgelezen, naast de benodigde framemaat (hoogte en tt-lengte), ook de lengte en hoek stuurpen, cranklengte, pedalen, stand van welk zadel, breedte en stand van welk stuur, welke bijpassende handvatten, remgrepen, en shifters. Met al deze gegevens heb je je fiets op laten bouwen, maar dan nog weet je niet bijvoorbeeld hoe je rug, nek, schouders, armen, handen, voeten  zich houden na een x aantal dagen in het zadel.

Als alle onderdelen (te beginnen bij het frame) passen bij jouw lichaam en fietsdoelen, zit je aan de voor jou maximaal haalbare comfort –snelheid combi (sneller kan ongetwijfeld, maar dan ga je comfort inleveren, en comfortabeler kan ook, maar dan ga je snelheid inleveren). Het maximaal haalbare aan t begin van je tocht, want je fiets is dan wel optimaal voor jou geprepareerd, je lichaam is na vele km’s gegarandeerd niet meer hetzelfde.

Laat me aub even weten of ik je een beetje heb kunnen helpen (denk er mijn knappe snuit, koffie en een stapel krentenbollen en eierkoeken bij en het is gelijk aan een persoonlijke ontmoeting).

Grt,

Martin

We gaan er één bouwen; een hemelsblauwe Long Haul Trucker in framemaat 46. Framemaat 46 betekent een bijpassende binnenbeenlengte van plm 69 cm, en dat is de binnenbeenlengte van dames of heren die gemiddeld zo rond de 1 m 60 groot zijn. Het wordt een echte Brabis, dus helemaal naar onze eigen wensen, maar omdat we (ikke dus) er nog niet helemaal uit zijn (ben) of het een “hitsig raspaardje” moet worden of een “stoere boerenknol” (derailleursysteem of Rohloff?) kan het nog alle kanten op. Denkend aan de sprekende kleur van het frame ligt het hitsige raspaardje voorlopig wat meer voor de hand.                                                                        Zodra we er uit zijn, en beginnen met bouwen, volgen de foto’s. Laatste nieuws: het worden er twéé. Een is al besproken en de tweede houden we graag als demo zelf.

Gaat er ongeveer zo uitzien, maar dan een paar maatjes kleiner:

Brabis LHT Rando Blue

voor mensen die het verdienen kan nooit kwaad, en zeker niet als je er zelf als fietser óók nog wat mee opschiet. Welnu; Camping “Nahetal” en Camping “Quartier bei Baron von Münchhausen” zijn twee campings die ik bij toeval ontdekte op mijn fietstochten naar Zuid- en OostEuropa. De drukte en het geweld van het Rijndal zat, zocht ik bij Bingen naar een rustige camping en besloot het riviertje de Nahe een stukje stroomopwaarts te volgen. Na goed een uur dat riviertje gevolgd te hebben, kwam ik in Münster am Stein, en dat zag er héél indrukwekkend uit, twee puntige rotsen die hoog boven het dal uit torenden, met bovenop iets van een “ruine”, gevolgd door een hoge, kilometerlange, zo goed als kale rotswand; imponerend en héél onduits. Vlak daarna de plaatsjes Niederhausen en Oberhausen, de laatste met Camping Nahetal waar ik één nacht zou slapen, alvorens mijn tocht naar het zuiden voort te zetten. Welnu het werden 4 nachten; de camping lag (en ligt) prachtig, is rustig, netjes en de omgeving geeft je alle kans op de wijnhellingen en tussen de bossen door weer te wennen aan het fietsen in de bergen. De camping wordt gerund door de Friese Bob, zijn Bap en schoonzus Faukje en ik heb met ze afgesproken dat iedereen die “via” hun een fiets bij me bouwt, van mij 3 nachten (2 personen met eigen tent, caravan of camper) op hun camping krijgt aangeboden. Kunnen ze daar hun nieuwe fiets duchtig aan de tand voelen.

De tweede camping ligt een stuk verder naar het oosten, en de fietsers onderweg naar Tsjechië, Salzburg enz. het Werratal volgend, komen er langs: Camping “Quartier bei Baron von Münchhausen” bij het stadje Eisfeld. De camping wordt gerund door Uwe en zijn vrouw Heike, en ze worden hierbij geholpen door hun vrienden Hannelore en Mannfred en zij allemaal schrijven Gastvrijheid met de hoofdletter G.  Het mooie van deze camping is niet alleen dat-ie zeeeer rustig is (en da’s heel rustig), maar ook dat-ie op een steenworp afstand ligt van de Rennsteig. Klinkt uitdagend, he, en is het ook, want Rennsteig betekent 160 km lang klimmen en dalen over de tientallen tot bijna 1000 meter hoge bergtoppen van het Thüringerwoud. Wil je bergkuiten kweken, proeven van het leven (en de Thüringer worstjes) op de voormalige grens tussen Oost- en West Duitsland, dan zit je hier goed!

Zo langzamerhand hebben Bike on Tour en Brabis Bikes enige bekendheid veroverd bij een groeiende groep gedreven vakantie- en lange-afstandsfietsers. En zoals mijn klanten weten wordt Bike on Tour / Brabis gedreven door één man, ondergetekende Martin de Roij, en dat eist véél van ondergetekende. Te véél eigenlijk, zodat alle taken die je als “fietsondernemer” tegenwoordig “bij” moet houden ernstig onder druk staan, en je dus een heleboel dingen niet meer zo intensief en goed kunt doen als je graag zou willen en ook zou moeten! Daarom is er plaats voor één (of meerdere) gelijkgestemde, gedreven ondernemende fietser(s) die samen Bike on Tour en Brabis verder mee op willen bouwen. Hoe, wat, wie, waar, waarmee; alles is bespreekbaar. Mail me (martin@bikeontour.nl) of bel me op 06 50621359 als je serieuze interesse én mogelijkheden hebt.

Een half jaartje later: Ik ga dit berichtje binnenkort eruit lazeren, denk ik. Behalve ikzelf is er blijkbaar geen mens die vindt dat ik mijn taken niet goed genoeg doe (en gelukkig zeker geen klanten), en bovendien is mijn (prive)leven in wat rustiger vaarwater gekomen dankzij “verzorgingshuis in de buurt voor moeders” en “pleegkind weer terug naar huis”, waardoor ik weer tijd en energie heb om datgene te doen waarvan ik vind dat gedaan moet worden: “lekker met m’n fietsen bezig zijn”. Wil niet zeggen dat ik het niet grandioos zou hebben gevonden om met een andere fiets”gek” leuke dingen te doen! (Dus vandaar dat ik dit berichtje toch nog heel even laat staan, je weet maar nooit.)

Afgelopen weekend heeft Gabrian bij ons zijn Brabis Surly Disc Trucker “in elkaar geschroefd”. Kleur: Blue (op zijn Surly’s een mengeling van blauw en grijs, steeds mooier wordend naarmate je er vaker naar kijkt) en opgebouwd met Woodchipper, Brooks, Avids BB7, Gevenalle Retroshifters, LX, B&M, Tubus, Marathon racers en een “Bel Ass” leer (leder)-pakket. “Staatsieportret” fiets volgt nog.

Ik heb ze niet geteld, maar de afgelopen dagen zijn er toch tientallen mensen langs geweest bij m’n info-standje met de klacht “ik heb vreselijke zadelpijn”. In een aantal gevallen is het duidelijk dat het zadel zelf de oorzaak is omdat het met 100% zekerheid ongeschikt is voor wat langere fietstochten, maar soms ligt de zaak wat, of zelfs veel lastiger; De fiets klopt, het zadel klopt (bij de berijder), ze hebben alle soorten goede zadels al geprobeerd, ze hebben alle standen al geprobeerd, alles al gepopo- en gebodymeet en en computer-programma’s op los gelaten, alles al gepamperd, besmeerd en bevet, en nog hebben ze zadelpijn. Ik ben blij dat ik een aantal van deze pijnlijders toch van nuttige tips heb kunnen voorzien, maar er blijven toch raadsels over. Misschien – en hoogstwaarschijnlijk is het niet meer dan logisch – moeten we er gewoon genoegen mee nemen dat sommige mensen wel uren en dagen achter elkaar “in t zadel” kunnen blijven en sommigen gewoon niet.